انجمن مهندسان مکانیک ایرانمجله مهندسی مکانیک1605-971931620230220بررسی تجربی ضریب درگ در سیلندرهای دایروی با چیدمان پشت سر هم در زوایای مختلف31270146710.30506/mmep.2023.562121.2048FAسیامک حاتمیکارشناس ارشد، گروه مهندسی مکانیک، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوارمیترا یادگاریدکتری، گروه مهندسی مکانیک، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوارعبدالامیر بک خوشنویساستاد، گروه مهندسی مکانیک، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوارJournal Article20220921<strong> </strong>آرایش های زیادی برای قرار دادن استوانه ها در مجاورت یکدیگر وجود دارد. چیدمان سیلندرهای دایروی اعم از آرایش مجاور هم، پشت سرهم و متناوب در زوایای مختلف اخیرا توسط محققین مورد توجه قرار گرفته است. لذا در پژوهش حاضر، تغییرات ضریب پسا در سه سیلندر A، B و C با قطرهای 5/15، 3/21 و 31 میلیمتر در زوایای°0، °5، °10، °5/22، °45، °5/67 و °90 در دو نسبت فاصله 2 و 4 برابر قطر سیلندر اصلی در اعداد رینولدز مختلف (48000>Re>14700) به صورت تجربی بررسی شده است. نتایج بیانگر آن است که تغییرات ضریب پسا کاملاً به قطر استوانه ها و نسبت فاصله وابسته می باشد. تغییرات ضریب درگ در نسبت فاصله 2 برابر قطر سیلندر اصلی در زوایای مختلف، وابستگی کمی به تغییرات عدد رینولدز دارد. همچنین با افزایش قطر سیلندر پایین دست از شدت تاثیر عدد رینولدز بر تغییرات افزایشی ضریب درگ کاسته می شود. در 4=L/D ضریب پسا، حساسیت کمتری نسبت به تغییرات زاویه، به جز زاویه صفر درجه از خود نشان می دهد.https://mmep.isme.ir/article_701467_15773bac8a7e8bac324f221d88ee2e27.pdfانجمن مهندسان مکانیک ایرانمجله مهندسی مکانیک1605-971931620230220تحلیل میکرومکانیکی خواص موثر کامپوزیت های زمینه پلیمری حاوی ذرات کروی پیزوالکتریک و نانولوله های کربنی132570155910.30506/mmep.2023.563174.2056FAمحمدکاظم حسن زاده اقدماستادیار، دانشکده فنی و مهندسی شرق گیلان، دانشگاه گیلان، رودسر-واجارگاهیاسین کرامتیدانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه گیلان، رشت، ایرانرضا انصاریاستاد، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه گیلان، رشتJournal Article20221009در این مقاله از رویکرد میکرومکانیکی موری تاناکا برای محاسبه خواص الاستیک و پیزوالکتریک کامپوزیت هیبریدی با زمینه ی پلی آمید و تقویت شده با ذرات پیزوالکتریک تیتانات زیرکونات سرب و نانولوله ی کربنی استفاده شده است. مدل سازی شامل دو مرحله است که ابتدا اثر توزیع نانولوله ی کربنی در زمینه ی پلی آمید محاسبه شده و در مرحلهی بعدی از نتایج به دست آمده برای انجام محاسبات اضافه کردن ذرات پیزوالکتریک استفاده شده است. مدل با نتایج آزمایشگاهی و مطالعات پیشین اعتبار سنجی شده است. افزایش کسر حجمی ذرات پیزوالکتریک باعث افزایش مدول های الاستیک، مدول های برشی و ثوابت پیزوالکتریک می شود. مدل سازی برای حالت پخش یکنواخت و غیر یکنواخت نانولوله های کربنی انجام شده است. نتایج نشان می دهد با افزودن نانولوله ی کربنی، مدول های الاستیک و ثوابت پیزوالکتریک افزایش می یابند. همچنین تجمع نانولوله های کربنی باعث کاهش این مدول ها خواهد شد.<strong> </strong> https://mmep.isme.ir/article_701559_3a02a57ecd5e9a6e3344cc828ed8e28b.pdfانجمن مهندسان مکانیک ایرانمجله مهندسی مکانیک1605-971931620230220مقایسه ی توان استحصال شده در دو سامانه برداشت انرژی الکترومغناطیسی با فنریت های خطی و غیرخطی263770156010.30506/mmep.2023.563022.2055FAعلی ریزه وندیدانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشکدگان فنی، دانشگاه تهران، تهرانمحمد رضا ذاکرزادهدانشیار، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشکدگان فنی، دانشگاه تهران، تهرانJournal Article20221009برداشت انرژی از انرژی اتلاف شده در محیط به منظور راه اندازی ادوات الکترونیکی با توان پایین، یکی از روش های رایج برای به کارگیری انرژی های تجدیدپذیر می باشد. هدف اصلی از این فناوری، فراهم کردن منابع انرژی الکتریکی در نقاط دور از دسترس و همچنین شارژ کردن وسایل ذخیره ی انرژی از جمله خازن و باتری می باشد. مطالعه حاضر به مقایسه ی توان استحصال شده از دو سامانه برداشت کننده ی انرژی الکترومغناطیسی با فنریت های خطی و غیرخطی (در دو حالت شبیه سازی در نرم افزار کامسول و کارهای آزمایشگاهی) که با استفاده از حرکت اعضای بدن انسان مورد ارتعاش قرار می گیرد، می پردازد. از نوآوری این پژوهش می توان به استفاده از فنریت به کار رفته در سامانه برداشت انرژی، که از یک سو دارای فنریت خطی و از سوی دیگر تحت تآثیر فنریت غیر خطی قرار دارد و همچنین صحت سنجی نتایج شبیه سازی با استفاده از سامانه آزمایشگاهی طراحی شده، اشاره نمود.https://mmep.isme.ir/article_701560_81b6068e5785658c1824c2a0a14341de.pdfانجمن مهندسان مکانیک ایرانمجله مهندسی مکانیک1605-971931620230220بررسی نرخ فرسایش ابزار فولاد تندبر حین تراشکاری فولاد 1045 تحت شرایط خنک کاری به وسیله مبرد R410a در مقایسه با سیال آب-صابون384970148010.30506/mmep.2023.1986383.2069FAمحمد صادق سالاریکارشناس ارشد، گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ساوهعلیرضا مطهریاستادیار، گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ساوهغلامرضا خلجدانشیار، گروه مهندسی مواد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ساوهJournal Article20221231در این تحقیق با استفاده از مبرد R410a در خنک کاری لبه برنده ابزار و مقایسه آن با سیال سنتی آب صابون، عمر ابزار و میزان فرسایش لبه برنده ابزار بررسی شد. نرخ سایش ابزار فولاد تندبر (HSS) در براده برداری فولاد (ck45) 1045 در سرعت های برشی 15، 25، 40 و 55 متر بر دقیقه، عمق های براده برداری 5/0، 1 و 5/1 میلیمتر و مقادیر پیشروی 05/0، 12/0 و 2/0 میلیمتر بر دور در دو حالت خنک کاری سیال آب صابون و مبرد R410a بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که خنک کاری به وسیله مبرد R410a به علت قدرت سرمایش بالا و کنترل بهتر دمای محل برش نسبت به سیال آب صابون در فرآیند ماشینکاری، سبب کاهش میزان فرسایش ابزار گردیده و می تواند به عنوان یکی از سیالات مناسب خنک کاری به کار گرفته شود. بر اساس کمینه های مقدار فرسایش ابزار در شرایط مختلف، با استفاده از مبرد R410a می توان سرعت برشی را 60 درصد افزایش داد و از 25 به 40 متر بر دقیقه رساند. همچنین در بهینه ترین حالت میزان فرسایش ابزار تا 20 برابر بهبود می یابد و در سرعت برشی 40 بر دقیقه، عمق براده برداری 1 میلیمتر و مقدار پیشروی 05/0 میلیمتر بر دور، پس از گذشت 60 دقیقه از زمان براده برداری، از 400 به 20 میکرومتر کاهش می یابد.https://mmep.isme.ir/article_701480_6210af18cd42d3f573c8d93f065ce8e7.pdfانجمن مهندسان مکانیک ایرانمجله مهندسی مکانیک1605-971931620230220مروری بر فرایندهای اتصال حالت جامد مبتنی بر اصطکاک دورانی506370167910.30506/mmep.2023.557786.2033FAموسی ساجداستادیار، گروه مهندسی مکانیک،
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز0000-0003-1439-1279سیدمحمدحسین سیدکاشیدانشیار، گروه مهندسی مکانیک،
دانشگاه بیرجند، بیرجندJournal Article20220717فناوری های اتصال و فرآوری حالت جامد در حال تبدیل شدن به یک جایگزین دایمی برای اتصال آلیاژهای نرم هستند که با روش های متداول ذوبی به سختی قابل جوشکاری هستند. با گذشت سه دهه از ابداع این روش، جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی خود را به عنوان پیشتاز در اتصال ورق های آلومینیومی با استحکام بالا معرفی نموده است که کاربرد اصلی آن ها در صنایع خودروسازی و صنایع فضایی است. همچنین این روش موفقیت نسبی در اتصال سایر آلیاژها نیز از خود نشان داده است. با توجه به موفقیت قابل توجه جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی، زمینه لازم برای استفاده در کاربردهای پیچیده تر و جوشکاری آلیاژهای با استحکام بالاتر فراهم شد. با این حال، جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی تنها فرایند موفق مبتنی بر اصطکاک دورانی نیست. در سال های اخیر جوشکاری اصطکاکی هیدروپیلار که روشی موفق در ترمیم آسیب های سطحی و عمقی آلیاژهای فولادی است، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در مقاله حاضر، عمده فرایندهای مبتنی بر اصطکاک دورانی در دو دسته اصلی جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی و جوشکاری اصطکاکی هیدروپیلار معرفی شده و مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. https://mmep.isme.ir/article_701679_14cc2c25d53bed943fa3a9519ec2d81a.pdfانجمن مهندسان مکانیک ایرانمجله مهندسی مکانیک1605-971931620230220بررسی مکانیزم های بهبود خواص مکانیکی با افزودن نانو ذرات به کامپوزیت ها647070190410.30506/mmep.2023.559834.2038FAمهدی ثابت قدمکارشناسی ارشد، گروه مهندسی مکانیک،
دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه جامع امام حسین(ع)، تهرانروح اله حسینیاستادیار، گروه مهندسی مکانیک، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه جامع امام حسین(ع)، تهران0000-0002-3618-6367Journal Article20221014نانوذره یا ذره بی نهایت ریز معمولاً به عنوان ذره ای از ماده تعریف می شود که قطری بین ۱ تا ۱۰۰ نانومتر (nm) دارد. خواص نانوذرات اغلب به طور قابل توجهی با ذرات بزرگتر ماده متفاوت است. نانوذرات مکانیک نابجایی متفاوتی را نشان می دهد که همراه با ساختار سطحی منحصر به فردشان، منجر به خواص مکانیکی متفاوت از مواد توده ای می گردد. امروزه با افزودن نانوذرات خواص مکانیکی کامپوزیت ها را بهبود می بخشند. نانوذرات به دلیل ریز بودن باعث افزایش سطح میان ماده زمینه و تقویت کننده شده و لذا باعث بهبود خواص مکانیکی خواهند شد. نوع نانوذره مورد استفاده، ابعاد، درصد وزنی و نحوه توزیع نانوذره از عوامل تعیین کننده در بهبود خواص مکانیکی می باشند. در مطالعه حاضر ضمن ارائه مفاهیم مربوط به نانوکامپوزیت، تاثیر پنج نانوذره مختلف بر خواص مکانیکی رایج مد نظر طراحان سازه بررسی می شود. نتایج نشان می دهند افزودن نانوذرات تا درصد وزنی مشخصی باعث بهبود خواص شده و بیش از آن مقدار گاهاً اثر عکس خواهد داشت که یکی از دلایل آن کلوخه شدن نانوذرات می باشد. https://mmep.isme.ir/article_701904_6af44abd710f2d75536749925acfd61f.pdf