گیربکس ها، اجزای ضروری و جدایی ناپذیر سیستم های انتقال قدرت می باشند. این ماشین ها گشتاور را به سرعت و در بعضی مواقع سرعت را به گشتاور تبدیل می کنند. استفاده از گیربکس های مکانیکی در این سیستم ها از دیرباز تاکنون به عنوان رابطی میان بخش تولید نیروی محرکه و بخش مصرف این توان متداول بوده است. با گسترش استفاده از این گیربکس ها مشکلات و معایب این ماشین ها همچون سایش و استهلاک طی زمان ، بازده پایین و ایجاد گرما در اثر اصطکاک ، بار یاتاقانی زیاد و نیاز به دقت ابعادی زیاد و ماده مستحکم و چقرمه در ساخت چرخدنده و ... ظاهر شده و طراحان را بر آن داشته تا به دنبال جایگزینی مناسب برای گیربکس مکانیکی باشند. گیربکس های مغناطیسی به دلیل نداشتن تماس فیزیکی میان روتورهای داخلی و خارجی، بسیاری از مشکلاتی چون نیاز به روغن کاری و گریس کاری های دوره ای، سر و صدا، نیاز به تعمیرات دوره ای و ...که به دلیل تماس فیزیکی گریبان گیر گیربکس های مکانیکی بوده است را ندارد.